ลักษณะและการใช้งานของโซ่ขับ

ไดรฟ์โซ่เป็นของไดรฟ์แบบประกบกับชิ้นส่วนที่มีความยืดหยุ่นระดับกลางซึ่งมีลักษณะเฉพาะของไดรฟ์เกียร์และสายพานเมื่อเปรียบเทียบกับระบบขับเคลื่อนเฟือง ระบบขับเคลื่อนแบบโซ่มีข้อกำหนดด้านความแม่นยำในการผลิตและการติดตั้งที่ต่ำกว่า สภาพความเค้นของฟันเฟืองที่ดีกว่า ประสิทธิภาพการบัฟเฟอร์และการหน่วงที่แน่นอน ระยะศูนย์กลางที่กว้างและโครงสร้างที่เบาเมื่อเทียบกับไดรฟ์สายพานแรงเสียดทาน อัตราส่วนการส่งผ่านโดยเฉลี่ยของไดรฟ์โซ่นั้นแม่นยำประสิทธิภาพการส่งผ่านสูงขึ้นเล็กน้อยแรงดึงของโซ่บนเพลานั้นเล็กกว่าภายใต้เงื่อนไขการใช้งานเดียวกัน ขนาดโครงสร้างจะกะทัดรัดกว่านอกจากนี้ การสึกหรอและการยืดตัวของโซ่ค่อนข้างช้า การปรับความตึงมีน้อย และสามารถทำงานได้ในสภาพแวดล้อมที่รุนแรงข้อเสียเปรียบหลักของเชนไดรฟคือ: ไม่สามารถรักษาอัตราทดเกียร์ให้คงที่ได้ในทันทีมีเสียงรบกวนขณะทำงานง่ายต่อการฟันกระโดดหลังจากสวมใส่มันไม่เหมาะกับสถานการณ์ของระยะศูนย์กลางที่น้อยและการส่งสัญญาณถอยหลังอย่างรวดเร็วเนื่องจากข้อจำกัดของพื้นที่

ไดรฟ์โซ่มีการใช้งานที่หลากหลายโดยทั่วไปแล้ว เชนไดรฟสามารถใช้ในการส่งกำลังที่มีระยะห่างจากศูนย์กลางมาก มีหลายแกนและอัตราส่งเฉลี่ยที่แม่นยำ การส่งแบบเปิดในสภาพแวดล้อมที่เลวร้าย การส่งความเร็วต่ำและภาระหนัก การส่งความเร็วสูงที่มีการหล่อลื่นที่ดี เป็นต้น

ตามการใช้งานที่แตกต่างกัน โซ่สามารถแบ่งออกเป็นโซ่ส่งกำลัง โซ่ลำเลียง และโซ่ยกในการผลิตและการใช้โซ่ โซ่ลูกกลิ้งที่มีความแม่นยำระยะพิทช์สั้นสำหรับการส่งกำลัง (โซ่ลูกกลิ้งสำหรับระยะสั้น) ครองตำแหน่งที่สำคัญที่สุดโดยทั่วไป กำลังส่งของโซ่ลูกกลิ้งต่ำกว่า 100kW และความเร็วของโซ่ต่ำกว่า 15m / sเทคโนโลยีการส่งโซ่ขั้นสูงสามารถทำให้กำลังส่งของโซ่ลูกกลิ้งคุณภาพสูงถึง 5,000 กิโลวัตต์และความเร็วสามารถเข้าถึง 35m / S;ความเร็วของห่วงโซ่ฟันความเร็วสูงสามารถเข้าถึง 40m / sประสิทธิภาพของระบบส่งกำลังแบบโซ่อยู่ที่ประมาณ 0.94-0.96 สำหรับระบบส่งกำลังทั่วไป และ 0.98 สำหรับระบบส่งกำลังที่มีระยะปลูกสูงที่หล่อลื่นโดยการจ่ายน้ำมันแรงดันหมุนเวียน